تآثیر دو نوع تمرین پیاده روی و تردمیل بر برخی پارامترهای کینماتیکی راه رفتن زنان سالمند 50 تا 65 سال

در بسیاری از سالمندان، افزایش سن با از دست دادن قدرت، انرژی و تناسب همراه است که همه اینها به عنوان کاهنده کیفیت زندگی و کاهش فعالیت و تحرک شناخته می شوند همچنین سالخوردگی ممکن است به دلیل عدم تحرک بدنی همراه با علائمی نظیر دشواری راه رفتن همراه باشد، یقیناً همه افراد به خصوص سالمندان می توانند با انجام فعالیتهای بدنی منظم عملکرد خود را بهبود بخشند. هدف از انجام این پژوهش تأثیر دو نوع تمرین پیاده روی و تردمیل بر برخی پارامترهای کینماتیکی راه رفتن زنان سالمند 50 تا 65 سال بود. تعداد 27 نفر سالمند در این پژوهش شرکت کردند که به سه گروه تمرین پیاده روی(9 نفر)، تمرین با تردمیل(10نفر) و گروه کنترل(8 نفر) تقسیم شدند، تمرین به مدت دو ماه (هشت هفته) و سه روز در هفته انجام شد. پارامترهای اندازه گیری شده شامل پهنای گام، طول گام، سرعت گام، آهنگ گام برداری و دامنه حرکتی اندام فوقانی بود که قبل و بعد از انجام تمرین با استفاده از دستگاه تحلیل حرکت بدست آمد به افراد گفته شده بود که برای انجام پیش آزمون و پس آزمون سه بار با سرعت معمولی و سه بار با سرعت سریع راه بروند. تحلیل آماری با استفاده از آزمون manova و تی همبسته (پیش آزمون و پس آزمون) انجام شد. یافته های تحقیق عملکرد بهتر گروه تمرین پیاده روی و تردمیل در پارامترهای راه رفتن بعد از تمرین را نسبت به گروه کنترل نشان داد اما اختلاف معناداری بین دو گروه تمرینی نسبت به هم یافت نشد، نتایج افزایش پهنای گام و سرعت گام و طول گام و آهنگ گام برداری را در آزمودنی های گروه پیاده روی و افزایش پهنای گام و سرعت و طول گام را در آزمودنی های گروه تردمیل نسبت به گروه کنترل بعد از تمرین نشان داد. دامنه حرکتی اندام فوقانی قبل و بعد از تمرین پیاده روی و تردمیل اختلاف معناداری را نسبت به گروه کنترل نشان نداد. با توجه به نتایج این پژوهش تمرینات ساده و موثر هوازی مانند پیاده روی به سالمندان عزیز بیش از پیش توصیه می شود.